Faza pierwsza: zbieranie informacji
Tę fazę nazywamy diagnozą społeczno – gospodarczą. Diagnoza ta spoczywa na kilku podstawowych filarach: ludności, gospodarce, systemie edukacji oraz usług. Poszczególne elementy diagnozy mają wpływ na siebie nawzajem. Przy zbieraniu informacji i obserwacji danej wspólnoty w pierwszym rzędzie kładziemy akcent na źródła sił tkwiące w lokalnych mieszkańcach. Poznanie ludzkich źródeł siły (wiedzy, umiejętności, energii) ułatwi nam określenie możliwości intelektualnych danej społeczności, ich postaw i przekonań, predyspozycji, gotowości do działania. Być może zidentyfikujemy w danym momencie „ochotę” czy tez zniechęcenie lub rezygnację. Do humanistycznych źródeł siły należą działania już podjęte i istniejące w społeczności jak i potencjał do działania. To wszystko jest podstawą planów i wyobrażeń, które każdy nosi w sobie a związanych z osiedlem, wsią, regionem, krajem i z samym sobą. Zadaniem animatora społecznego jest zdobycie możliwie kompletnych niezbędnych informacji, które mogą być wykorzystane dla dobra i rozwoju tej społeczności.
Faza druga: badania potrzeb
W centrum pracy naszego animatora stoi określenie miejscowych wspólnych potrzeb. Poznanie tych potrzeb odbywa się na drodze komunikacji, która daje możliwość na przedstawienie się, poznanie co w efekcie prowadzi do wzajemnego zrozumienia i wspólnego działania. Animator w społeczności pomaga chętnym do działania zdobyć się na odwagę, by stali się partnerami w procesie zmiany, a także wypracowuje sieci kontaktów.
Faza trzecia: planowania działań
Rozwój realizowany jest właściwie w środowisku pełnym ruchów, napięć, zależności. W pierwszym rzędzie należy stworzyć ruch, poruszenie wokół planowanej zmiany – żeby dać sygnał, że coś się zaczyna dziać. Powinniśmy zebrać podmioty działające na danym terenie, instytucje publiczne i prywatne, miejscowe społeczności, stowarzyszenia, przedstawicieli administracji, osoby prywatne, itd. i zadać fundamentalne pytanie: Wszyscy zebrani, którzy żyją na tym osiedlu, w tym rejonie - czy nie uważacie Państwo, że warto zmienić coś, poprawić, rozpocząć działania służące rozwojowi lokalnemu, co my sami możemy zrobić? Opinię społeczności poznają nie tylko animatorzy, ale szczególnie aktywizowani przez nich miejscowi liderzy. Staramy się zainteresować coraz więcej mieszkańców w określeniu ich własnych problemów, poznaniu osiedla i sąsiadów. Kolejnym celem jest, aby powstał taki wspólny, plan działania, który nie tylko zawiera problemy i wyobrażenia mieszkających na osiedlu/wsi, ale także zobowiązania miejscowych obywateli i społeczności do udziału w rozwiązywaniu tych problemów. W takim działaniu współpraca staje się praktyką, wytwarza się AUTENTYCZNY DIALOG pomiędzy ludnością, lokalnymi instytucjami i organizacjami, biznesem, miejscową administracją i władzą samorządową. Taki DIALOG środowiskowy, daje szansę przejścia od poziomu otrzymywania informacji do poziomu współdecydowania w podejmowanych decyzjach.
źródło:
P. Jordan, B. Skrzypczak: Kim jest animator spoleczny.
http://t2.gstatic.com/images
http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz