Miejsca pracy animatora.

ANIMATORZY

MOGĄ

PODEJMOWAĆ

PRACĘ W:

• instytucjach opiekuńczych i wychowawczych, domach pomocy społecznej, organizacjach młodzieżowych, centrach pomocy rodzinie, ośrodkach interwencji kryzysowej, domach dziecka,
• placówkach edukacyjnych (szkoły różnego typu, przedszkola, ogniska pracy pozaszkolnej),
• samorządach lokalnych i administracji państwowej,
• organizacjach pozarządowych (fundacje, stowarzyszenia i inne),
• domach, ośrodkach i centrach kultury oraz innych instytucjach kulturalnych, ośrodkach amatorskiego ruchu artystycznego, klubach muzycznych i studenckich,
• klubach młodzieżowych, świetlicach, bibliotekach,
• instytucjach turystycznych, ośrodkach wypoczynku,
• wspólnotach wyznaniowych, domach parafialnych,
• mediach lokalnych i krajowych (prasa, radio, telewizja, portale internetowe),
• agencjach dokumentacji życia społecznego i kulturalnego,
• polonijnych ośrodkach kultury i środowiskach mniejszości narodowych,
• ośrodkach dla uchodźców,
• działach szkoleniowych firm, działach HR,
• działach edukacyjnych muzeów, galerii, centrów sztuki (np. jako prowadzący lekcje muzealne, warsztaty towarzyszące wystawom),
• agencjach koncertowych i artystycznych (organizacja koncertów, imprez masowych, przeglądów i festiwali), 
• teatrach, kinach (np. jako prowadzący spotkania, warsztaty dla młodzieży),
• w ośrodkach badania rynku i opinii,
• oraz w każdej instytucji lub organizacji, w ramach której możliwe jest podjęcie zadań z zakresu animacji społeczno-kulturalnej, lub w których animacja społeczno-kulturalna sprzyja efektywnej działalności wychowawczej i organizacyjnej.

www.greenbiz.com

Animator jako osoba

Kluczowym aspektem w działaniu animatora jest fakt, że to on jako człowiek jest źródłem zmiany. Dlatego szalenie istotne jest przyjrzenie się, jaką wiedzę i jakie umiejętności powinien posiadać animator, jakie wyznawać wartości.

1. Jasność, co do własnych możliwości i ograniczeń.
Zarówno fizycznych, jak i dotyczących cech charakteru, motywacji, uzdolnień. Animator musi być „dojrzały”, odpowiedzialny i stabilny uczuciowo, mieć rozwiązane problemy osobiste. Obiektywizm powinien iść w parze z realistyczną wizją wydarzeń, zachowań i osób. Autonomia pozwala mu stawić opór presjom i warunkowaniu, a jednocześnie działać koncentrując się na potrzebach i celach grupy, bez stronniczości i manipulacji.

2. Akceptację siebie i innych.
Animator akceptuje siebie próbując poznać swoje wady i braki, aby je stopniowo pokonywać. Jeśli opiera się na niezbędnej motywacji, ale jednocześnie nie obwinia się, rozpoznaje dystans dzielący go od tego, kim chciałby być, co chciałby mieć i umieć. Samoakceptacja sprzyja bezwarunkowej akceptacji innych, która jest podstawą każdego działania animacyjnego.

3. Zdolność do życia w zbiorowości.

Jest to umiejętność ewoluowania w zbiorowości i wraz z nią, przestrzegania ustalonych reguł i norm. Konieczne są odporność na zmęczenie fizyczne i psychiczne, panowanie nad sobą w trudnych okolicznościach, nawiązywanie kontaktów ze wszystkimi uczestnikami, umiejętność pogodzenia wymogów życia grupowego z oczekiwaniami osobistymi. Skłonność do izolowania się, pozostawania na marginesie,

niezdolność do obserwowania nieuchronnych sprzeczności w życiu zbiorowym i dokonywania analizy ich przyczyn stanowi poważne utrudnienie i przeciwwskazanie podejmowania pracy animacyjnej.

4. Umiejętność dostosowywania się.

Nie oznacza przyzwyczajeń i nawyków, ale refleksję nad uwarunkowaniami i środkami adaptacji w różnych okolicznościach i w specyficznych sytuacjach. Elastyczność myślenia i zachowania pozwala odpowiedzieć na to, co nieprzewidziane i dokonywać ponownej oceny tego, co się planowało.

5. Postawa twórcza i inwencja.

Umożliwia ona unikanie stereotypów, reagowanie na nieprzewidziane sytuacje i nagłe wymagania, ciągłe, nastawione ku przyszłości odnawianie wizji problemów i sytuacji. Szczególnie ważna w pracy animatora jest wiedza o tworzeniu się stereotypów. Musi on sobie zdawać sprawę z głęboko zakorzenionych lęków i uprzedzeń istniejących w każdej społeczności lokalnej. Dzieli się ona często na różnego typu grupy, które w różny sposób nawzajem się postrzegają, czasem pozytywnie, a czasem negatywnie. Często właśnie główną funkcją czy rolą animatora jest walka z przyzwyczajeniami, głęboko zakorzenionymi nawykami w danej wspólnocie.

źródło:

P. Jordan, B. Skrzypczak: Kim jest animator spoleczny.
http://thegreatcrash.com/community.html

Co to jest animacja, czyli kilka słów na początek :)

Pojęcie animacji występuje przede wszystkim w kontekście animacji kultury (wspierania twórczości i rozwoju poszczególnych osób i grup) lub szerszej animacji społeczno-kulturalnej (pobudzanie aktywności kulturalnej lokalnych społeczności). Zawsze jednak oznacza ożywienie, zachęcania, skłania do działania.

 

Pomimo powiązań animacji społeczno-kulturalnej z ideą rozwoju społeczności lokalnych, w powszechnym odbiorze animacja nadal kojarzona jest z pracą kulturalną, katechetyczną i wypoczynkiem.

Należy podkreślić wymiar społeczny animacji, a więc fakt, że jest to metoda budowania autentycznych relacji i więzi łączących ludzi w grupy społeczności. Od tych powiązań i ich jakości zależy jakość naszego życia.

  

Animacja jest metodą, która ma na celu odnalezienie i uruchomienie sił tkwiących w środowisku, tak aby mogło się ono rozwijać.

Coraz częściej pojęciu animacji przypisuje się ogromne działania obejmujące praktyki socjotechniczne, profilaktyczne, psychoterapie, działalność wychowawczą pracę wolantarystyczną czy edukacyjną poza szkolną.

W tym znaczeniu animacja jest wszystkim: celem, procesem, metodą i formą działań w sferze kultury oraz szerzej-społeczno-edukacyjnej.

źródła: 

www.sas.engo.pl

www.hemophiliaillinois.org/images/community_pic.jpg